Цоожоо засаад шатаачих

Эрвээхэйн  сонет

 Эхлэл төгсгөл ижил;
Тэнцсэн хөлөөсөө үдэд бууна;
 Хэвтхэд хорвоо  амгалан ;
Харанхуй надад гэрэл;
Товчлох гэсэн амьдрал бүгдэд хатуу;
Уур хүрвэл тэвчинэ;
Хорьж  байж зад үсрэнэ;
Нүдээр дамжин ил гарах сэтгэлийн хөндүүр ;
Наран жаргахын шар;
Эхлэл төгсгөл минь ижил;
Хавар төрсөн шигээ;
Хүн уншаад ойлгохгүй;
Гэхдээ би бичье;
Бичих үзэг  хутга ;


Өгөгдсөн бүхэн өөрт үл хүрэлцээтэй
Өчигдөр бүхэн өнөөдөр нэртэй